Choroba koronawirusa 2019 (COVID-19)

Pytania i odpowiedzi dotyczące COVID-19: podstawowe fakty

1. Co to jest SARS-CoV-2? Co to jest COVID-19?

Ciężko ostry zespół oddechowy Koronawirus-2 (SARS-CoV-2) to nazwa nadana nowemu koronawirusowi z 2019 roku. COVID-19 to nazwa nadana chorobie związanej z wirusem. SARS-CoV-2 to nowy szczep koronawirusa, którego wcześniej nie zidentyfikowano u ludzi.

2. Skąd się biorą koronawirusy?

Koronawirusy to są wirusy krążące wśród zwierząt, a niektóre infekują również ludzi.

Nietoperze są uważani za naturalnych żywicieli tych wirusów, a kilka innych gatunków zwierząt jest również znanych jako źródła zarażania. Na przykład koronawirus zespołu oddechowego na Bliskim Wschodzie (MERS-CoV) jest przenoszony na ludzi z wielbłądów, podczas gdy zespół ciężkiej ostrej niewydolności oddechowej koronawirus-1 (SARS-CoV-1) jest przenoszony na ludzi przez cywety (rodzaj ssaka).

Najnowsze dowody na temat COVID-19

3. Czy ten wirus jest porównywalny z SARS lub z grypą sezonową?

Nowy koronawirus wykryty w Chinach w 2019 roku jest blisko spokrewniony genetycznie z wirusem SARS-CoV-1. SARS pojawił się pod koniec 2002 r. W Chinach i spowodował ponad 8 000 przypadków w 33 krajach w ciągu ośmiu miesięcy. Około jedna na 10 osób, u których rozwinął się SARS, zmarła.

W ciągu pierwszych ośmiu miesięcy pandemii COVID-19 (od 31 grudnia 2019 r. Do 31 sierpnia 2020 r.) Na całym świecie odnotowano ponad 25 milionów przypadków i ponad 840 000 zgonów.

Podczas gdy wirusy, które powodują zarówno COVID-19, jak i grypę sezonową, są przenoszone z człowieka na człowieka i mogą powodować podobne objawy, oba wirusy są różne.

ECDC szacuje, że od 15 000 do 75 000 osób umiera co roku przedwcześnie w Unii Europejskiej (UE), Zjednoczonym Królestwie (UK), Norwegii, Islandii i Liechtensteinie z przyczyn związanych z sezonową grypą. Stanowi to w przybliżeniu jedną na 1000 zakażonych osób. Pomimo stosunkowo niskiej śmiertelności z powodu grypy sezonowej, wiele osób umiera z powodu tej choroby z powodu dużej liczby osób, które każdego roku na nią zapadają. Wydaje się również, że SARS-CoV-2 jest bardziej zaraźliwy niż grypa sezonowa, chociaż ma łagodniejszy przebieg kliniczny u małych dzieci. Ponieważ jest to nowy wirus, nikt nie jest na niego zasadniczo odporny.

4. W jaki sposób wirus się rozprzestrzenia?

SARS-CoV2 przenosi się z człowieka na człowieka poprzez bezpośredni kontakt. Obecnie szacuje się, że przy braku fizycznego dystansu i innych środków zapobiegawczych jedna zarażona osoba zaraża średnio od dwóch do trzech innych osób.

Wirus jest przenoszony głównie przez kropelki i aerozole z dróg oddechowych podczas kichania, kaszlu lub interakcji z innymi osobami w bliskim sąsiedztwie (zwykle mniej niż dwa metry i dosięgają nosa, ust lub oczu. Wirus może przetrwać na powierzchniach od kilku godzin (miedź, karton) do kilku dni (plastik i stal nierdzewna). Jednak ilość zdolnych do życia wirusów spada z czasem i może nie zawsze być obecna w ilości wystarczającej do wywołania infekcji.

Obecnie szacuje się, że okres inkubacji COVID-19 (tj. Czas między narażeniem na wirusa a wystąpieniem objawów) wynosi od jednego do 14 dni.

Wiemy, że wirus może zostać przeniesiony, gdy osoby zakażone wykazują objawy, takie jak kaszel. Osoba zarażona może również przenosić wirusa do dwóch dni przed pojawieniem się objawów; stopień, w jakim takie bezobjawowe infekcje przyczyniają się do ogólnej transmisji, nie jest obecnie jasny.

5. Kiedy osoba jest zaraźliwa?

Okres zakaźny może rozpocząć się do dwóch dni przed pojawieniem się objawów, ale ludzie są najbardziej zaraźliwi w okresie objawowym, nawet jeśli objawy są łagodne i niespecyficzne. Szacuje się, że okres zakaźny trwa od 8 do 10 dni w umiarkowanych przypadkach i średnio do dwóch tygodni w ciężkich przypadkach.

6. Jak poważna jest infekcja COVID-19?  

Dane z UE / Europejskiego Obszaru Gospodarczego (z krajów, dla których dostępne są dane) pokazują, że około 20–30% zdiagnozowanych przypadków COVID-19 jest hospitalizowanych, a 2% cierpi na ciężką chorobę. Należy jednak zauważyć, że osoby z cięższymi objawami są bardziej narażone na powikłania niż osoby z mniej poważnymi objawami. Rzeczywisty odsetek osób wymagających hospitalizacji spośród ogólnej liczby zakażonych osób jest zatem niższy niż sugerują te liczby. Wskaźniki hospitalizacji są wyższe w przypadku osób w wieku 60 lat i starszych oraz osób z podstawowymi schorzeniami.

6. Jakie są objawy zakażenia COVID-19

Objawy COVID-19 różnią się stopniem nasilenia, od całkowitego braku objawów (bezobjawowych) do gorączki, kaszlu, bólu gardła, ogólnego osłabienia, zmęczenia i bólu mięśni. W najcięższych przypadkach może dojść do ciężkiego zapalenia płuc, zespołu ostrej niewydolności oddechowej i innych powikłań, które mogą prowadzić do śmierci. Raporty pokazują, że kliniczne pogorszenie może nastąpić szybko, często w drugim tygodniu choroby.

Anosmia – utrata węchu – (a w niektórych przypadkach utrata zmysłu smaku) została uznana za objawy zakażenia COVID-19.

7. Czy niektórzy ludzie są bardziej zagrożeni niż inni?

Uważa się, że osoby w wieku powyżej 60 lat i osoby z podstawowymi schorzeniami (np. nadciśnienie, cukrzyca, choroby układu krążenia, przewlekłe choroby układu oddechowego i immunosupresja) są bardziej narażone na wystąpienie ciężkich objawów. Mężczyźni w tych grupach również wydają się być bardziej narażeni na ryzyko niż kobiety.

8. Czy dzieci również są narażone na infekcję i jaka jest ich potencjalna rola w przenoszeniu?

Dzieci stanowią niewielki odsetek zgłoszonych przypadków COVID-19 w raportowanych danych. Według danych The European Surveillance System (TESSy), dzieci w wieku poniżej 10 lat i 10-19 lat stanowią odpowiednio 1 i 1,5% przypadków. Wydaje się, że dzieci są równie podatne na zakażenie COVID-19, jak dorośli ze zwiększoną zdolnością przenoszenia u dzieci w wieku powyżej 12 lat. Jednak dzieci mają zwykle znacznie mniejsze ryzyko wystąpienia objawów lub ciężkiej choroby niż dorośli. Wymioty, biegunka i ogólnie objawy żołądkowo-jelitowe są częstsze u dzieci. Nadal istnieje niepewność co do roli, jaką dzieci odgrywają w rozprzestrzenianiu się COVID-19. ECDC nadal monitoruje badania naukowe dotyczące roli dzieci w ciągłym przenoszeniu choroby.

9. Jakie jest ryzyko infekcji u kobiet w ciąży i noworodków?

Istniejące dane wskazują, że kobiety w ciąży doświadczają podobnych chorób i objawów jak kobiety niebędące w ciąży, które zaraziły się SARS-CoV-2. Kobiety w ciąży, które mają cukrzycę i / lub są otyłe, mogą doświadczyć cięższej choroby.

Obecne dowody nie są rozstrzygające, jeśli chodzi o przenoszenie SARS-CoV-2 w macicy. Zgłoszono ograniczoną liczbę przypadków z dobrymi wynikami ogólnymi i bez ciężkiej choroby noworodka. ECDC będzie nadal monitorować pojawiającą się literaturę naukową na ten temat i sugeruje, aby wszystkie kobiety w ciąży przestrzegały tych samych ogólnych środków ostrożności w celu zapobiegania COVID-19, w tym regularnego mycia rąk, unikania osób chorych i samoizolacji w przypadku wystąpienia jakichkolwiek objawów , podczas telefonicznej konsultacji z lekarzem.

10. Czy istnieje lekarstwo na chorobę COVID-19?

Pracownicy służby zdrowia zapewniają opiekę wspomagającą (np. Tlenoterapię, zarządzanie płynami) hospitalizowanym pacjentom, przeważnie stosując podejście objawowe, co oznacza, że ​​leczą objawy, a nie atakują wirusa. To może być bardzo skuteczne.

U pacjentów w stanie ciężkim i krytycznie chorych w ramach randomizowanych, kontrolowanych badań testuje się kilka leków pod kątem wirusa. Z tych badań mamy obecnie dowody na to, że lek przeciwwirusowy remdesivir może pomóc pacjentom z ciężką chorobą, skracając ich czas powrotu do zdrowia i poprawiając wyniki. Deksametazon, kortykosteroid, jest również korzystny w przypadku ciężkich chorób (np. Pacjentów wymagających tlenu). Wreszcie, stosowanie osocza od osób, które wyzdrowiały po COVID-19 (osocze rekonwalescencji), również przyniosło niewielkie korzyści.

Dowody sugerują, że hydroksychlorochina, lek przeciwmalaryczny, nie zapewnia dodatkowych korzyści w leczeniu pacjentów z COVID-19, a niektórzy pacjenci również wykazują działania niepożądane. Ocenie podlega kilka innych leków i preparatów przeciwciał.

11. Kiedy i gdzie powinienem wykonać test na COVID-19?

Aktualne porady dotyczące testowania zależą od stadium epidemii w kraju lub obszarze, w którym mieszkasz. Podejścia testowe zostaną dostosowane do sytuacji na poziomie krajowym i lokalnym. Organy krajowe mogą zdecydować o zbadaniu tylko podgrup podejrzanych przypadków w oparciu o poziom transmisji wirusa COVID-19 przez społeczność lub inne kryteria. Skontaktuj się z lokalnymi władzami, aby dowiedzieć się, czy i gdzie powinieneś być badany.

12. Czy osoby cierpiące na alergię na pyłki lub ogólnie alergie są bardziej narażone na cięższy rozwój COVID-19?

Duża część populacji (do 20%) zgłasza sezonowe objawy alergii związane z pyłkami, z których najczęstsze to swędzenie oczu, przekrwienie błony śluzowej nosa, katar, a czasem świszczący oddech i wysypka skórna. Wszystkie te objawy są zwykle określane jako katar sienny, alergia na pyłki lub alergiczny nieżyt nosa. Alergiczny nieżyt nosa jest często związany z astmą alergiczną u dzieci i dorosłych.

Do tej pory alergie, w tym łagodna astma alergiczna, nie zostały zidentyfikowane jako główny czynnik ryzyka zakażenia SARS-CoV-2 ani dla bardziej niekorzystnego wyniku w badaniach. Jednak astma umiarkowana do ciężkiej, na którą pacjenci wymagają codziennego leczenia, jest zaliczana do przewlekłych chorób płuc, które predysponują do ciężkiej choroby.

Dzieci i dorośli przyjmujący leki podtrzymujące na alergie (np. Inhibitory leukotrienu, wziewne kortykosteroidy i / lub leki rozszerzające oskrzela) muszą kontynuować leczenie zgodnie z zaleceniami lekarza i nie powinni przerywać leczenia z powodu obawy przed COVID-19. Jeśli wystąpią objawy kompatybilne z COVID-19, będą musieli izolować się, poinformować lekarza i monitorować swoje zdrowie, tak jak wszyscy inni. Jeśli pojawią się postępujące trudności w oddychaniu, należy natychmiast zwrócić się o pomoc lekarską.

13. Jak można odróżnić objawy ze strony układu oddechowego związane z katarem siennym / alergią na pyłki od zakażenia COVID-19?

Objawy COVID-19 są zwykle łagodne i przypominają grypę. Są to dość powszechne objawy i należy je odróżnić od podobnych objawów wywoływanych przez wirusy przeziębienia oraz od objawów alergii w okresie wiosennym. Jedynym sposobem ostatecznego ustalenia, czy ktoś ma COVID-19, jest wykonanie testu RT-PCR. Jednak w poniższej tabeli zestawiono najczęstsze objawy przeziębienia, kataru siennego i COVID-19.

Tabela: porównanie typowych objawów między przeziębieniem, katarem siennym i COVID-19

14. Czy osoby cierpiące na alergię na pyłki powinny izolować się w przypadku wystąpienia typowych objawów kataru siennego?

Nie. Nie ma powodów, dla których ludzie cierpiący na alergię pyłkową mają poddawać się samoizolacji, jeśli rozwiną się u nich typowe objawy kataru siennego. Osoby te powinni nadal postępować zgodnie z ogólnymi wytycznymi dotyczącymi dystansu fizycznego, nosić maseczkę na twarz zgodnie z zaleceniami i zasięgnąć porady lekarza, jeśli objawy nasilą się, wystąpi gorączka lub będą mieli postępujące trudności w oddychaniu.